EN
مهاجرت چیست؟
- نوامبر 6, 2021
- 13:28
همواره تمایل انسان بر این بوده که از تمامی ابزار موجود جهت ارضای میل کنجکاوی و البته فراهم آوردن زندگی بهتر، شرایط و امکانات زندگی خود را بهبود ببخشد. همین امر در طول تاریخ باعث شده تا در جهت به دست آوردن این زندگی ایده آل دست به نقل مکان و مهاجرت بزند.
اما در دنیای امروز کاملا متفاوت با گذشته است. امکانات موجود در جهان و دسترسی عمومی به آن سبب شده راه‌ها و دلایل مهاجرت تغییر و رشد پیدا کند. مهاجرت تحصیلی، مهاجرت کاری، سرمایه گذاری و سایر عناوینی که روز به روز متقاضیان بیشتری پیدا می‌کند.
بسته به سابقه، هدف و نوع مهاجرتی که هر شخص انتخاب می‌کند، روش و مقصد نیز تغییر خواهد کرد. کسب اطلاعات کامل در خصوص هدف فردی که به دنبال مهاجرت است تأثیر مستقیم در انتخاب اهداف و روش‌ها دارد. مجموعه روند مهاجرت مستلزم برنامه ریزی دقیق و مدون است که بر اساس آن به هدف نهایی دست پیدا خواهید کرد.
مقصد نهایی شامل مجموعه‌ای از امکانات و شرایط است که پس از کنار هم قرار دادن و بررسی اجمالی آنها، تصمیم به نقل مکان به آن کشور گرفته می‌شود. قدم اول کسب دانش و اطلاعات کامل همراه با جزییات می‌باشد. قدم دوم برنامه ریزی دقیق و قابل اجرایی خواهد بود که فرد توان پیاده سازی آن را داشته باشد. سومین قدم تلاش مداوم در راستای تحقق ابزار و امکانات لازم است. در کنار همه این موارد صبر و تعجیل متناسب با آنچه برنامه ریزی شده است ابزاری قوی و حائز اهمیت می‌باشد که چشم پوشی از آن می‌تواند باعث شکست در روند اقدام برای مهاجرت گردد.
به عنوان مثال فردی که تحصیلات عالی و با کیفیتی داشته باشد و بخواهد به روش اخذ ویزای تحصیلی، کشور و شهرهایی را انتخاب می‌کند که سازگار با دانش وی باشد؛ اما اگر بخواهد به روش کاری پناهنده شود، می‌بایست مقصدی را انتخاب کند که بازار کار مرتبط با دانش و تجربه وی را داشته باشد. پس قدم اول در مهاجرت سابقه علمی و عملی (رزومه) کافی و متناسب با هدف فرد می‌باشد. پس از آن با انجام برنامه ریزی و زمانبندی مناسب بر اساس اطلاعاتی که کسب شده، همه تلاش و توانایی خود را به کار می‌گیرد تا به آنچه در نظر دارد دست پیدا کند.
چرا مهاجرت کنیم؟
مسلما تصمیم به مهاجرت زمانی اتفاق می‌افتد که انسان به این باور می‌رسد که شرایط فعلی‌اش مطابق با آرزوهایش نبوده و به منظور دست یافتن به آنها مقصدی را انتخاب می‌کند تا آنچه را در ذهن پرورانده به دست آورد. این نقل مکان بر اساس همان پرورانده‌ها و از مبدأ با سطح پایین تر به مقصد با سطح بالاتر می‌انجامد. منظور از سطح، کیفیت موضوعی است که مهاجر برای آن تصمیم به نقل مکان گرفته است. تحصیل، کار، شرایط اقتصادی و یا حتی مسائل احساسی.
بر اساس آمار علمی و حتی بررسی میدانی می‌توان به وضوح دید که مهاجرت عمدتا از مناطق عقب افتاده یا در حال توسعه به مقاصد پیشرفته و توسعه یافته صورت می‌گیرد. آمار منتشر شده توسط سازمان ملل در سال ۲۰۱۵ نشان می‌دهد که تنها ۲۰ کشور جهان میزبان ۴۱ درصد از مهاجران بین المللی از سال ۲۰۰۰ بوده‌اند که این میزان چیزی در حدود ۲۴۴ میلیون نفر می‌باشد.
یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۲ که توسط موسسه گالوپ انجام شده نشان می‌دهد که به ترتیب کشورهای ایالات متحده، بریتانیا، کانادا، فرانسه، عربستان سعودی، استرالیا، آلمان، اسپانیا، ایتالیا و امارات متحده عربی برترین مقاصد مهاجران هستند.
عواملی که باعث مهاجرت می‌شوند
به طور کلی عوامل اقتصادی، سیاسی و اجتماعی محرک اصلی برای مهاجران هستند. از سایر دلایل می‌توان عدم دسترسی به منابع، تمایل به رشد اقتصادی، کار با حقوق مورد انتظار و بهبود کیفیت استانداردهای شخصی را نام برد. عناوین اجمالی بدین شرح می‌باشند:
عوامل سوق دهنده
عوامل جذب کننده
مهاجرت اقتصادی
مهاجر اقتصادی به عنوان فردی که به منظور جستجوی کار و بهبود کیفیت زندگی نقل مکان می‌کند شناخته می‌شود. رشد تکنولوژی و ارتقای سطح کیفی امکانات حمل و نقل در سرتاسر جهان، باعث کاهش هزینه‌های نقدی و زمانی می‌شود که این امر تمایل و انگیزه نقل مکان را افزایش می‌دهد. مهاجرت اقتصادی با پس زمینه مهاجرت کاری به دلیل نرخ دستمزد بیشتر و به التبع فرار از فقر که عموما در کشورهای با درآمد متوسط رخ می‌دهد.
نتایج یک نظر سنجی که از ۳۸ اقتصاددان برجسته آمریکایی صورت گرفته می‌گوید اگر سالانه تعداد بیشتری از کارگران خارجی با تحصیلات عالی اجازه نقل مکان قانونی به ایالات متحده را داشته باشند، باعث بهبود شرایط یک شهروند متوسط ایالات متحده می‌شود و برعکس. همین نظر سنجی از اقتصاددانان اروپایی برای مهاجرت افراد ماهر نتیجه مشابهی داشته و در مقابل معتقد بودند افراد متوسط باعث بدتر شدن وضع افراد متوسط در اروپا نمی‌گردد.
مهاجرت اجباری
برخی مواقع مهاجرت بر اساس یک اجبار و به دلیل مسائل خارجی فرد را ناچار به هجرت می‌کند. مبلغان مذهبی و یا افرادی که به دلیل شرایط شغلی مجبور به نقل مکان هستند. افرادی که در وزارت خارجه کشور خود کار می‌کنند و یا در شرکت‌های بین المللی مشغول به کار هستند و به عنوان نماینده به کشورهای دیگر مهاجرت می‌کنند، در این دسته قرار می‌گیرند.
پیشنهاد مطالعه: ازدواج و زایمان در کانادا
عوامل تعیین کننده غیر اقتصادی
فشارهای ناشی از افراطی گری مذهبی (مانند فعالیت گروه‌های مذهبی افراطی)، ظلم (حکومت‌های دیکتاتور)، نسل کشی، باورهای سنتی قومیتی، جنگ‌های مکرر، بی نظمی‌های اجتماعی و امثال آن از عوامل رشد تمایل به مهاجرت می‌باشد.
دلایل شخصی از جمله روابط خانوادگی (ازدواج، پیوستن و حمایت‌های روانی خانواده و …)، تبعیض جنسیتی و فرهنگی نیز از عوامل موثر در ایجاد تفکر در افراد می‌شوند.
مهاجرت غیر قانونی
سختی راه و فراهم آوردن ملزومات آن و البته نبودن شکیبایی کافی در این مسیر این ایده را در ذهن متقاضیان نقل مکان به وجود می‌آورد که برای سهولت و کوتاه شدن زمان، اقدام به مهاجرت غیر قانونی کنند. این نوع از پناهندگی توسط افرادی صورت می‌پذیرد که اصطلاحا چیزی برای از دست دادن نداشته و مصائب مسیر را به جان می‌خرند.
تحقیقات نشان می‌دهد که سود مهاجران غیر قانونی صرفا برای بومیان و چرخه اقتصادی مقصد است. یک تحقیق توسط Journal of Public Economics در سال ۲۰۱۷ می‌گوید احتمال زندگی در فقر برای فرزندان مهاجرین که در خاک مقصد متولد شده اند ۴ درصد رشد کرده است.
کار آفرینی مهاجرین
اختراعات و نوآوری با مهاجران اجین شده است. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که میزان نو آوره و کار آفرینی در مناطقی که مهاجران حضور داند بسیار بالاتر از سایر مناطق است.
یک تحقیق در سال ۲۰۱۰ نشان داد که افزایش ۱ درصدی در سهم جمعیت فارغ‌التحصیلان دانشگاهی مهاجر، اختراعات را ۹ تا ۱۸ درصد افزایش می‌دهد.
همچنین مهاجران بیش از نیمی (۴۴ از ۸۷) شرکت‌های استارت آپ آمریکایی را با ارزش ۱ میلیارد دلار یا بیشتر راه اندازی کرده‌اند و اعضای کلیدی تیم‌های مدیریت یا توسعه محصول در بیش از ۷۰ درصد (۶۲ از ۸۷) این شرکت‌ها هستند. علاوه بر همه اینها، نیروی کار باعث افزایش سرمایه انسانی می‌شود.
تعدادی از کشورها در سراسر جهان برنامه‌های شهروندی اقتصادی را ارائه می‌دهند که در ازای سرمایه گذاری در اقتصاد محلی، به سرمایه گذاران خارجی امتیاز شهروندی اعطا می‌شود. چنین برنامه‌هایی تشویق به نوآوری و کارآفرینی از سوی سرمایه گذاران خارجی و افراد با ارزش خالص بالا می‌شود که به عنوان شهروندان جدید در کشور می‌توانند دیدگاه‌های منحصر به فردی را ارائه دهند. سنت کیتس و نویس (Saint Kitts and Nevis) اولین کشوری بود که در سال ۱۹۸۴ شهروندی اقتصادی را ارائه داد و بازار جدیدی برای شهروندی ایجاد کرد و در اوایل دهه ۲۰۰۰ سایر کشورهای حوزه کارائیب به آنها پیوستند.